Ντέρμπι προπονητών…

Οι αρχικές μου σκέψεις για το άρθρο που θα έγραφα για το ματς της Κυριακής ήταν να κάτσω και γράψω ένα κείμενο το οποίο θα θύμιζε πράγματα και καταστάσεις από το παιχνίδι του 1^ου γύρου ώστε να φέρει πείσμα σε συνδυασμό με σκέψεις. Και δεν αναφέρομαι στα «αεροβόλα», στους «καουμπόηδες»¨της 7.

Θα έπιανα το παιχνίδι καθαρά αγωνιστικά. Δηλαδή ότι χάσαμε από μια ομάδα η οποία δεν είχε φυσική κατάσταση είχε στον πάγκο έναν προπονητή ηθοποιό (Ζίκο), και δεν έπαιζαν και οι Γκαλέτι Τοροσίδης. Αναφέρω αυτές τις 2 απουσίες διότι θεωρώ πως ο Ολυμπιακός διαθέτει ΜΟΝΟ 2 παίκτες που έχουν ταχύτητα και δύναμη, τον Λούα και τον Τόρο, τότε είχε και τον Γκαλέτι. Οπότε αντιλαμβάνεται κανείς πως μια ευκαιρία ενός βαρβάτου διπλού την μετατρέψαμε σε ήττα με κάτω τα χέρια. Οπότε το μονό που θα ήθελα να πετύχω ήταν το να αναλογιστούν οι παίκτες πόσο καλύτεροι ήταν και είναι από αυτούς του Ολυμπιακού και πως ξαναπαρουσιάζεται μια ευκαιρία για μια επιβλητική νίκη.

Όμως αυτήν την φορά βλέπω πως η ευκαιρία για την νίκη περνάει σε μεγάλο βαθμό από το χέρι του Νιόπλια. Και μετέπειτα από τον Μπάντοβιτς.

Εξηγούμαι λοιπόν : Αν ο Νιόπλιας ξαναπάει σε ένα 4-3-3 με την τριάδα του άξονα να αποτελείται ξανά από Κατσούρ, Κάρα, Σίλβα γινόμαστε για ακόμη μια φορά προβλέψιμοι. Το ίδιο έργο το είδαμε και στην Τριπόλη το ίδιο είδαμε και με τους βέλγους και πάει λέγοντας. Σε αυτά τα έργα όμως είδαμε και κάτι άλλο. Ότι με την είσοδο του Νίνη άλλαζε πάντα η ροή του παιχνιδιού. Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές αλλά νιώθω την ανάγκη να το ξαναγράψω : Ο Νίνης πρέπει να ξεκινάει βασικός, είναι ο μόνος που μπορεί να παίζει κοντά με τον Λέτο και τον Σάλπι ώστε να δημιουργούνται μη-προβλέψιμοι αυτοματισμοί. Η βοήθεια του μικρού δεν είναι μόνο η κάθετη του πάσα ή κάποιο τεχνικό σουτ που μπορεί να κάνει, το σημαντικό είναι ότι δίνει άλλο αέρα στο παιχνίδι του ΠΑΟ. Ακούγοντας λοιπόν για επιστροφή Σιμάο στα χάφ, αλλά τίποτα για Νίνη στην αρχική εντεκάδα μου φαίνεται κάπως παιχνίδι συμβιβασμού. Σαν ο Νιόπλιας να αρκείτε και με το Χ.

Σίγουρα ο Νίνης θα μπει κάποια στιγμή αλλαγή αλλά φυσικά δεν επικροτώ την καραγκιοζιά ορισμένων πως ο Νίνης είναι παίκτης για αλλαγή ώστε να δίνει πνοή στην ομάδα.

Έτσι λοιπον ο Νιόπλιας μοιάζει σαν ρυθμιστής του αποτελέσματος σε όσο βαθμό του επιτρέπει ένα ντέρμπι να είναι. Πάμε όμως και στον Μπάντοβιτς και στον γαυρέν να δούμε ποιες κινήσεις θεωρώ «κλεδιά».

Το βασικό τους όπλο είναο ο Λούα φυσικά. Όμως το θέμα είναι πως θα εκμεταλλευτούν αυτό το όπλο. Ο Μπάντοβιτς οφείλει να τον τοποθετήσει στην κορυφή ανάμεσα στα δυο μας σέντερ μπακ. Αυτό έγραφα μετά το 1-3 με τους Βέλγους. Φέτος έχουμε δεχτεί το ίδιο γκολ από Μουσλίμοβιτς, από Μποκανί, από ρινκόν και ίσως και από άλλους. Όλα αυτά τα γκολ τα φάγαμε λόγω της εκρηκτικότητας του αντίπαλου επιθετικού που εκμεταλλεύτηκε τον φόβο και το πρόβλημα που έχουν τα προβληματικά σεντερ μπακ μας όταν βγαίνει μια μπαλιά. Έτσι ο Ολυμπιακός που θα παίξει παθητικό ρόλο στο ντέρμπι ελέω της κυριαρχίας μας στο κέντρο έχει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί αυτό το όπλο του με τον παραπάνω τρόπο. Ελπίζω ο Μπάντοβιτς να παραμυθιαστεί από το γκολ του Μήτρογλα στο ματς με την Γαλλίδα και να βάλει εκείνον κορυφή. Το δεύτερο και τελευταίο όπλο τους λέγεται Τόρο. Ο συγκεκριμένος παίκτης ΠΡΕΠΕΙ να πάρει θέση στο κέντρο, αλλιώς οι «πεθαμένοι» κόφτες του Ολυμπαικού (Στολτίδης, Λεντέσμα) θα έχουν πρόβλημα στις κατεβασιές μας.

Από την παραπάνω ανάλυση προκύπτει ο τίτλος του κειμένου. Είμαι πεπεισμένος πως οι δυο προπονητές θα κρίνουν το ματς με τις επιλογές τους σε τεράστιο βαθμό. Βέβαια το πάνω χέρι το έχει ο Νιόπλιας.

Τέλος να πω συγχαρητήρια στον Νικόλα Πατέρα που ζήτησε ντόπινγκ κοντρόλ στο ντέρμπι διότι πολλά «περίεργα» έχουμε δεί με την φυσική κατάσταση ορισμένων παικτών του Ολυμπιακού. «Ξαφνικοί τραυματισμοί» κλπ.