Με Στημένα αλλά χωρίς αντοχή

Αν και δεν έχω ξαναγράψει άρθρο για ματς του Ολυμπιακού, το χθεσινό παιχνίδι προσφερόταν για πολλές παρατηρήσεις για τον φετινό γαυρίκιο. Και εξηγούμαι, σε ένα ματς τσου λου που το τηγάνι φλεγόταν, που οι μανατζαρέοι ήταν πάμπολλοι , δεν μπορείς να επικαλεστείς αδιαφορίες και εφησυχασμούς παικτών. Χθες αυτό που έβλεπες αυτό ήταν. Κανένα κρυφό συμπέρασμα δεν μπορούσε να υπάρξει. Χθες ότι είδαμε, είναι οι πραγματικές δυνατότητες του φετινού Ολύμπιακου.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ενθουσιασμένος και φάνηκε πως μπορεί να απειλήσει και να κάνει ένα δημιουργικό παιχνίδι. Για να κέρδιζε αυτό το παιχνίδι κατ εμέ έπρεπε να βάλει ένα γκολ νωρίς, για τρεις λόγους.
Α) δεν αντέχει μετά το 60΄ και είναι φανερό Β)θα του έδινε ώθηση ο κόσμος με τον ενθουσιασμό του Γ) η Μπορντό θα ήταν φοβισμένη αρκετά στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο.

Το Α και το Β ίσχυσαν το Γ όμως όχι, η Μπορντό δεν ήταν φοβισμένη στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο, ήταν φοβισμένη σε όλη την διάρκεια του αγώνα!. Βέβαια αυτό δεν συνέβη λόγω του επιβλητικού Ολυμπιακού. Αλλά όταν δεν έχεις ξαναπάει στους «16» και δεν έχεις φανέλα και σου παρουσιάζεται τέτοια ευκαιρία να πας στους «8» αγχώνεσαι πολύ. Αυτός για μένα είναι ο λόγος που η γαλλιδούλα επέλεξε να παίξει σαν ιταλίδα όπως εύστοχα έγραψε ο κάνθαρος. Προτίμησε να κάνει ένα παιχνίδι κατοχής και άμα της καθόταν το γκολ όλα θα της πήγαιναν πρίμα, άμα πάλι όχι, θα έπαιρνε την πρόκριση στην Γαλλία. Αυτό έδειξε να κυνηγάει. Της πέτυχε σαν σχέδιο, έλεγχε τον αγώνα καθ όλη την διάρκεια του, έκλεισε τις περισσότερες φορές καλά τα ατού του Ολυμπαικου (Ντάτολο, Λουα) που ήταν οι μόνες πηγές κινδύνου και ότι φάση της έκανε ο Ολυμπιακός ήταν από στημένο. Ευτύχησε να βάλει το γκολ στην λήξη του α’ ημιχρόνου και έτσι στο β’ ημίχρονο κατέβηκε για να κρατήσει το 0-1. Με μια εκνευριστική κατοχή μπάλας που ακόμα και στις αντεπιθέσεις άλλαζε 25 πάσες και με μια αμυντική λειτουργία πολλή σωστή τα κατάφερε.


Στον Ολυμπιακό είδα κάτι πολύ βασικό. Το οποίο πριν τον αγώνα το σκεφτόμουν σαν θεωρεία αλλά περίμενα να δω αν θα αποδειχθεί. Τελικά αποδείχθηκε, και είναι πως: Ο Ολυμπιακός κακούς παίκτες δεν έχει, «καμένη ομάδα» όμως παραέχει.
Και εξηγούμαι, χθες ο Λουα μας έδειξε πως την μπαλίτσα που ήξερε δεν την ξέχασε στο Κατάρ, όμως τα τρεξίματα του και η εκρηκτικότητα του δεν έχει καμία σχέση με τότε. Ο Ντάτολο έχει δώσει τρομερή βοήθεια στον Ολυμπιακό, τον έκανε να μην είναι μονοδιάστατος, να μπορεί να επιτίθεται και από τις δυο πλευρές. Επίσης δίνει πολύ μεγάλη βοήθεια αμυντικά στον άμοιρο τον Ραουλ Μπράβο. Τώρα για Στολτίδη, φάνηκε για ακόμη μια φορά πως στις μονομαχίες και στα μαρκαρίσματα του είναι πολύ καλός, μονό που οι επιστροφές και τα τρεξίματα του είναι σαν να ζητάει έλεος. Πραγματικά τον λυπήθηκα προς το τέλος του αγώνα. Το αμυντικό του δίδυμο λειτουργεί άψογα και είναι ο μόνος λόγος που επιβιώνει ακόμα ο γαύρος. Και για αρκετούς ακόμα παίκτες ισχύει το ίδιο, Νταρμπισιρ, Τοροσίδη φέρει ειπείν.

Και εδώ είναι το ερωτηματικό για του χρόνου, θα μπορέσουν αυτοί οι παίκτες να αντέξουν προετοιμασία, οι περισσότεροι ναι, οι μεγάλης ηλικίας όμως?

Κλείνω για το χθεσινό ματσάκι με το ότι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ μαχητικός και του άξιζε η ισοπαλία. Και ίσως ήταν και κανονικό το γκολ (εγώ πιστεύω πως ήταν), όμως και εδώ έχω ένα ερώτημα: Αν ο Ολυμπιακός έφερνε το Χ πως θα κατέβαινε στην Γαλλία που είναι 4 μέρες πριν το ντέρμπι στο Ο.Α.Κ.Α?