Κάτι παραπάνω από μία σχέση αγάπης!

Γράφω για πρώτη φορά στο blog μου κείμενο για θέμα μη-ποδοσφαιρικό. Αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει με απαξίωση για τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου αλλά με το ότι δεν υπάρχει αρκετή ώρα ώστε να τα καλύψω όλα.
Όλοι σίγουρα έχετε ενημερωθεί για όσα έγιναν σήμερα με τον Ομπράντοβιτς με τον Δημητράκη και γενικά με τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Αποφάσισα να γράψω το κείμενο μου αρκετές ώρες μετά τα όσα έγιναν και κυρίως αρκετές ώρες από το παρών που δώσαμε όσοι μπορέσαμε στο ΟΑΚΑ. Το έκανα αυτό σκόπιμα, ώστε να ηρεμήσω πρώτα από την οργή που νιώθω για τον γιό του Παύλου και την ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ του, και μετά για την συγκίνηση που ένιωσα με τα όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ.

Δυστυχώς ακόμα δεν είμαι σε θέση να γράψω για τα γεγονότα αφενός γιατί για πρώτη φορά θα βρίσω στο sportholic και μάλιστα με τις χειρότερες εκφράσεις, και αφετέρου διότι η γνώμη για τα συμβάντα είναι κοινή, όποις δεν έχει την ίδια άποψη για τα γεγονότα τότε ή δεν είναι οπαδός του ΠΑΟ ή έχει κάποια νοητικό πρόβλημα. Θα μου πείς καλά ρε Μάγε τόσο απόλυτος πια?, ΝΑΙ όταν μιλάμε για αυτήν την ομάδα τόσο και άλλο τόσο απόλυτος θα είμαι!.
Δεν υπάρχει κάποια ανάλυση για τα όσα έγιναν. Το μόνο που θα γράψω είναι για την σχέση αυτής της ομάδας με τον κόσμο της που έχει δημιουργηθεί, δημιουργήθηκε μέσα από επιτυχίες δεν το αμφισβητώ, αλλά πραγματικά είναι κάτι το μοναδικό!..

Πραγματικά τα όσα συνέβησαν στο ΟΑΚΑ ήταν τουλάχιστον συγκινητικά…
Σκεφτείτε μόνο τον Σπανούλη που ζήτησε συγγνώμη από τον κόσμο και αποδοκιμάστηκε, λέγοντας ο κόσμος στον Βασίλη πως εμείς τον ευχαριστούμε και να μην ζητήσει ποτέ ξανά συγγνώμη. Σκεφτείτε πως μέσα σε 2 ώρες σε μια εργάσιμη μέρα μαζευτήκαμε 1000 οπαδοί παρατώντας όποια εργασία είχαμε εκείνη την στιγμή ώστε να δείξουμε την στήριξη μας στην ομάδα, ή μάλλον καλύτερα την ευγνωμοσύνη μας σε αυτήν την ομάδα. Πραγματικά δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι στα συναισθήματα μας για αυτήν την ομάδα αν και για 1 ή και για 2 χρόνια δεν κατακτήσει ούτε ένα τρόπαιο!. Όλη η ουσία στο δέσιμο του κόσμου με την ομάδα είχε γραφτεί σε ένα πανό σε αγώνα μπάσκετ από τους οργανωμένους, το οποίο το είχα γράψει κιόλας σε ένα κείμενο μου. Το πανί λοιπον έλεγε: Παλιά μας κράτησες εσύ τώρα θα σε κρατήσουμε εμείς!.

Δημητράκη, δεν θα αναφερθώ καθόλου σε εσένα, διότι άμα το κάνω θα το κάνω με τα χειρότερα λόγια. Δεν θα το κάνω γιατι σέβομαι τον Πατέρα σου όσο λίγους ανθρώπους στον κόσμο. Κουβαλάς ένα όνομα το οποίο είναι ζωντανή ιστορία του Παναθηναϊκού, είναι κρίμα να το ατιμάζεις έτσι. Απλά θα αρκεστώ να σου πω πως αποδείχθηκες λίγος, και ανώριμος, τέλος.

Ο κόσμος του ΠΑΟ έδειξε με την κινητοποιήσει των οπαδών στην προπόνηση του ΟΑΚΑ και με το τσουνάμι που σηκώθηκε σε όλα τα ραδιοφώνα με μηνύματα στήριξης στον Ομπράντοβιτς, πως είναι πολύ δεμένος και περήφανος για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό.

Ο μέγας Ζοτς είπε :θα αφήσουμε την καρδία και τα αρχίδια μας στο γήπεδο. ¨Ετσι είναι Ζοτς, την καρδιά ΜΑΣ. Διότι είσαι ένας από μας, και ότι η καρδιά αυτής της ομάδας ήμαστε όλοι ΕΜΕΙΣ.


Στις χαρές Και στις Λύπες μαζί, Τριφυλλάρα μονάχα εσύ…


Ραβδί του Μάγου δεν έχει για αυτό το κείμενο, δεν χωράνε μπιχτές σε κατάθεση συναισθημάτων…
Απλά η πράσινη πλεον δεν εκπροσωπεί ΚΑΝΕΝΑΝ μας...