Η μετάλλαξη των λούζερ σε winners, προϊόν φαινομένου…

Πάνε και τα ημιτελικά του τσου λου. Για το ζευγάρι Μπάγερν-Λυών περίμενα να περάσει η Μπάγερν, αλλά είχα την Λυών ελέω Πυέλ πολύ σκληρή ομάδα και περίμενα να δυσκολέψει τους γερμανούς περισσότερο. Δεν περίμενα ποτέ να φτάσει αυτή η Λυών ως τα ημιτελικά, και αν σε κάτι οφείλει την παρουσία της εκεί, είναι στην μεγάλη σκληράδα που έβγαλε με την τριάδα του κέντρου να αποτελείται πάντα από 2 καθαρά αμυντικογενείς παίκτες (Gonalons, makoyn) και να μένουν έξω παίκτες όπως ο μπαστός. Ίσως να πλήρωσε και την υπερβολική σκληράδα στο εκτός με την Μπαγερν, που δεν κοίταξε να χτυπήσει ΠΟΤΕ το παιχνίδι παρα το αριθμητικό της πλεονέκτημα. Ανταυτού έφτασαν να παίζουν στα πλάγια ο Ντελγκάδο και ο Έντερσον που κανένας τους δεν είναι εξτέμ… Μην ξεχνάμε πως η Λυών πριν κάποιους μήνες ήταν στην κατάσταση όπου είναι τώρα η Μπορντό, οπότε αυτό φτάνει ώστε η πορεία της να θεωρείται κάτι παραπάνω από κατόρθωμα.

Πάμε τώρα και στο άλλο ζευγάρι του «ζουμερό». Έγραφα πριν από το πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι το εξής : Θεωρώ τον Ζοσέ τον καλύτερο προπονητή στην γη. Όμως αν καταφέρει και αποκλείσει την συγκεκριμένη Μπαρτσελόνα με παίκτες στο κέντρο τύπου Μότα και Καμπίασο, τότε θα μιλάμε για «φαινόμενο»….

Ε λοιπόν ο Ζοσέ με την Ίντερ τα κατάφεραν!, πέταξαν έξω την πολυδιαφημισμένη (όχι άδικα) Μπάρτσα, μια ομάδα που κατά διαστήματα μας έδειξε πως παίζει πραγματικά διαστημικό ποδόσφαιρο. Μια ομάδα που πιο πριν είχε κάνει πλάκα στις Ρεαλ και Άρσεναλ. Για να τελειώνουμε, μια ομάδα υπόδειγμα.

Ακούσαμε από χθες περί αντιποδοσφαιρών, περί αναχρονιστικού στυλ παιχνιδιού της Ίντερ, μέχρι και ο μεγάλος Γκώνιας βγήκε και είπε πως ο Μουρίνιο γύρισε την μπάλα 50 χρόνια πίσω…

Ήθελα να ήξερα τι περίμεναν όλοι αυτοί? Πως θα πάει ο άλλος να παίξει μπάλα μες το Καμπ νου?, αυτό δεν πήγε να κάνει ο Wenger και ξεφτιλίστηκε η Άρσεναλ?.

Ο Μουρίνιο ξεφτίλισε τους ΠΑΝΤΕΣ, όχι επειδή απέκλεισε την Μπάρτσα όπου ήταν το μεγάλο φαβορί. Επειδή με μια εντεκάδα όπου έπαιζαν μέσα 3 σεντερ φορ και ένα δεκάρι απέκλεισε την Τσέλσι και έριξε τρία στην Μπαρτσελόνα.

Ας τον κατηγορήσουν όλοι φίλαθλοι, και όλοι οι ειδήμονες. Όμως ΚΑΝΕΙΣ ας μην ξεχάσει πως έπαιξε άμυνα ενώ μέσα ήταν οι Σνάιντερ, Παντεφ, Ετό, Μιλίτο…

Και όλα αυτά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όπου τα εξτρέμ έχουν καταργηθεί και όλες οι ομάδες χτίζονται σε αμυντικογενείς παίκτες ώστε να παίρνουν το κέντρο.

Να δεις που κάποτε….

Θα μας πούνε και μαλάκες, που λέει και το άσμα. Αφορμή για αυτό το άρθρο αποτέλεσε η γνωστοποίηση των πιθανώς στημένων παιχνιδιών που βρισκόντουσαν στον φάκελο των οποίων απέστειλε η UEFA.

http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=9158&catid=31

Ξαφνικά το κράτος μας νοιάστηκε για το καλό του ποδοσφαίρου?. Ρε κοίτα να δεις και εγώ το είχα παρεξηγήσει. Αλλά μου είχε δώσει και αυτό δικαιώματα, κάτσε ντε…

Πότε σκέφτηκε να το αξιοποιήσει σωστά και να κάνει υποδείξεις στις ΠΑΕ για την ανάδειξη του?

Πότε σκέφτηκε την προστασία του φιλάθλου πραγματικά? Αντ’ αυτού ανέκαθεν θυμάμαι τσουσμπα να ρίχνουν τα δακρυγόνα αβέρτα και να βρίζουν ακόμα και τους πατεράδες επειδή (τόλμησαν!) να πάνε στο γήπεδο.

Πότε σκέφτηκε να ασχοληθεί με την παράγκα και τα παιδιά της?

Πότε παλαιότερα όταν παιχνίδια βρόμαγαν από χιλιόμετρα περί στησίματος έκανε κάποια κινητοποίηση?...

Αυτά αλλά και πολλά περισσότερα με προβληματίζουν για το πώς ξαφνικά άλλαξε η συμπεριφορά του κράτους για την μπάλα. Δεν ξεχνώ βέβαια ποτέ πως το ποδόσφαιρο έχει τεράστια επιρροή στις μάζες. Οπότε μπας και τώρα με το ΔΝΤ και όλα τα επακόλουθα του, θέλει να ασκήσει την επιρροή του που όπως είπαμε όπου έχει στον κόσμο?.

Παλαιά τέχνη ο αποπροσανατολισμός….

Και το κακό είναι πως η μνήμη μου περιέχει ακόμα τα Dvd της τζούλιας, αμέσως μετά την τουρκική κοβέρτα όπου έπλεε στα ελληνικά ύδατα…. Και όπως είπα γενικά θυμάμαι αρκετά ακόμα…

Η καλη χρονιά απο το καλοκαίρι φαίνεται…

Τελείωσε η φετινή σεζον, και ΝΑΙ ήμαστε νταμπλούχοι. Μια χρονιά η οποία προσφέρεται για παρά πολλά συμπεράσματα και μπορεί να αποτελέσει προπομπό για τις επόμενες. Η διοίκηση αναγνώρισε τα προπέρσινα λάθη, και προτίμησε προσθήκες ποιότητας παρά ποσότητας. Αυτό έκανε την φετινή διαφορά, σε συνδυασμό με την οχύρωση της ομάδος..

Εύχομαι να συνεχιστούν οι επιτυχίες, ευελπιστώ να αντιληφθούν την ευκαιρία που έχουμε για να φτιαχτεί μια ομάδα που θα παίζει μπαλίτσα και θα χαιρόμαστε να την βλέπουμε, δεν αναφέρω δυναστείες και αυτοκρατορίες διότι αποφεύγω να χρησιμοποιώ προτάσεις που χρησιμοποιούν οι ΑΡΔ για να τσιμπήσει ο κόσμος.

Δικαιολογίες για το αύριο της ομάδας δεν υπάρχουν σε περίπτωση που δεν είναι ανάλογο των προσδοκιών, η φετινή χρονιά έδειξε πως χτίζεται μεγάλη ομάδα, και όταν λέω χτίζεται δεν εννοώ αυτό που λέει ο Καπετάνιος(ακριβές μεταγραφές=σπατάλη, Με σάριτς μαριτς και σιγά σιγά «χτίζεται» η ομάδα).

Για τον τελικό μια δυο παρατηρήσεις : Για μένα ο Λέτο αν εξαιρέσω μια ατομική του προσπάθεια μέχρι το γκολ ήταν ο χειρότερος του αγώνα. Ο Σεντρικ με εξέπληξε με την τρομερή απόδοση του. Ο Κούπερ έστησε πολύ καλά τον Άρη ο οποίος άμα ήταν λίγο περισσότερο τυχερός ίσως να είχε άλλη τύχη ο Σκώληκας(πλάκα κάνουμε κάνθαρος!). Και όπως έγραψε και ο υπουργός του μπλογκ(4imister),ο Νιόπλιας πανηγύρισε τρέλα το γκολ, μήπως αυτά που γράφαμε(παρατίθεται παρά κάτω) να ίσχυαν?...

Αν χαθεί, θεωρώ βέβαιο πως θα κουνήσει μαντήλι ο Νιόπλιας. Διότι αν δεν γίνουν τα πανηγύρια και οι φιέστες όπως πρέπει, τότε όλοι θα θυμηθούν τον τρόπο κατάκτησης του πρωταθλήματος και θα πουν «κάτσε ρε συ, δεν πήρε ένα ματς, και έχασε και το κύπελλο μέσα στην έδρα μας από τον Άρη», δυστυχώς κανείς που θα το πει αυτό δεν θα έχει άδικο

Μη ενοποίηση= μηδενικό όραμα…

Η επιτυχία ενώνει ενώ η αποτυχία διχάζει. Αυτός που είπε αυτό το ρητό είχε άραγε σκεφτεί πως υπάρχει μια ομάδα που λέγεται Παναθηναϊκός που το καταρρίπτει?.

Με το ζόρι έχει περάσει ένα δεκαπενθήμερο από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, και οι σφαγές των μετόχων έχουν αρχίσει. Την πρώτη μέρα που άρχισαν αυτές οι αποκαλύψεις περί επιστολών γέλασα και ειρωνεύτηκα τους δημοσιογράφους. Θεώρησα λοιπόν πως όπως οι ρεπόρτερ μπουμπουνάνε κάθε τόσο ένα όνομα το οποίο και καλά βρίσκεται στην μεταγραφική μας λίστα έτσι και τώρα κάθισαν και «εμπνεύστηκαν» τους διαλόγους αλλά τους παρουσίασαν σαν ρεπορτάζ, σαν πρακτικά.

Τελικά έπεσα έξω, οι ΑΡΔ σύμφωνα με τις αντιδράσεις των μετόχων, όντως είχαν στα χέρια τους μέρη των πρακτικών!.

Έχω γράψει για τα διοικητικά αρκετές φορές, η άποψη μου είναι γνωστή για όλα τα διοικητικά θέματα. Σήμερα δεν έχω σκοπό να κάνω μια ανάλυση σε αυτά ή να γράψω θεωρίες για το ποιά μεριά έδωσε στους δημοσιογράφους τα πρακτικά.

Το συμπέρασμα μου είναι πως τελικά φάνηκε πως αυτοί οι 4 αποκλείεται να συνεργαστούνε. Θα μου πεις, αυτό το ξέραμε από την πρώτη μέρα της πολυμετοχικότητας. Όμως κακά τα ψέματα όλοι πιστέψαμε πως αυτή η επιτυχία ίσως τους ένωνε ΕΣΤΩ φαινομενικά.

Έτσι λοιπόν όλα δείχνουν πως θα έχουμε μετωπική. Δεν διακρίνω ενδεχόμενη συμφωνία του στυλ «Τζίγγερ βάζε τα λεφτά που αντιστοιχούν στις μετοχές σου και εγώ(Βγενό) και ο Πατέρας θα στα προστατεύουμε κατακτώντας την κατσαρόλα».

Για να κάνω το ταμείο του κείμενου, αν πραγματικά υπήρχε μεγάλο όραμα για αυτήν την ομάδα, θα καθόντουσαν στο Δ.Σ και θα λέγανε «αρκετά μαλακιστίκαμε με τους τσακωμούς 2 χρόνια, έχουμε σκοπό να βάλουμε χοντρά λεφτά και να κάνουμε πλάκα στην Ελλάδα και να στοχεύουμε κάθε χρόνο σε Ευρωπαικές διακρίσεις?».

Δυστυχώς η πρώτη ευκαιρία που υπήρχε ως ένδειξη οράματος πήγε στράφι. Όταν τον Γενάρη δεν πήραμε το σεντερ μπακ επειδή ήμασταν στο +6 και επαναπαυθήκαμε μην πιστεύοντας πως μπορούμε να περάσουμε την Ρόμα.

Η δεύτερη ευκαιρία είχε την κατάληξη της πρώτης. Οι μέτοχοι στο Δ.Σ μόνο όρεξη για συνεργασία δεν έδειξαν.

Δεν ξέρω τι διοικητικές εξελίξεις θα έχουμε, γνωρίζω όμως πως ο κόσμος έκανε ανάρπαστα τα εισιτήρια για τον τελικό δείχνοντας την δίψα του, και κάποιοι δεν συνειδητοποιούν πως παίζουμε το Σάββατο τελικό κυπέλου…

Το Κύπελλο των ισορροπιών.

Μπορεί να σιχαίνομαι τον Γκόντζο (ναι φίλε μπαλαντέρ ΚΑΙ αυτόν), αλλά αυτό το κείμενο δεν γίνετε να αρχίσει αλλιώς, παρά μόνο με την ατάκα του Mr.Derby.

Ρε τι γίνεται…σε μια εβδομάδα ακριβώς παίζουμε τον τελικό κυπέλλου που τόσο θέλουμε αυτήν την κούπα για να θεωρηθεί αυτή η χρονιά απολύτως επιτυχημένη, και αν δει κάποιος τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων καταλαβαίνει με τι ασχολείται ο κόσμος. Ακόμα δεν έχει γίνει το Δ.Σ. και δεν ξέρουμε πως θα είναι η μετοχική σύνθεση για του χρόνου, αλλά οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ ξέρουν πως θα κινηθεί ο ΠΑΟ στο μεταγραφικό παζάρι, και ήδη ξέρουν και τους υποψήφιους στόχους!. Οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ οφείλω να πω πως με εξέπληξαν ακόμα περισσότερο. Ξέρουν λέει τι περιείχαν οι επιστολές μεταξύ των Πατέρα-Τζίγγερ. Οπότε τώρα δυο είναι τα τινά, ή πλέον για να είσαι ρεπόρτερ πρέπει να είσαι και χάκερ, οπότε χάκαραν το outlook του Φαδερ και είδαν τις επιστολές, ή έχουν «άνθρωπο» τους στο ταχυδρομείο που άνοιξε τα γράμματα. Μιλάμε λοιπόν για ένα τρελό δούλεμα που δεχόμαστε από τις εφημερίδες αυτόν τον καιρό, το κακό όμως είναι πως ακόμα και οι «πράσινες» εφημερίδες παραβλέπουν τον τελικό και ασχολούνται με τέτοιες αηδίες.

Ας αφήσω τους δημοσιοκάφρους, και ας πάω στο ψητό του κειμένου. Μπορεί το πρωτάθλημα να λέγαμε πως σήμαινε τα πάντα για φέτος και πως αυτό θα ήταν η μοναδική μεταβλητή για το αν η χρονιά θα χαρακτηριζόταν επιτυχημένη, όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει λίγο.

Για να ήμαστε σοβαροί , σίγουρα η χρονιά χαρακτηρίζεται επιτυχημένη. Όμως κυρίως με τον τρόπο που κατακτήθηκε το πρωτάθλημα και με τον τρόπο που παρουσιάζεται το κύπελλο (ως ευκαιρία για σίγουρη κούπα), θεωρώ πως η κατάκτηση του κυπέλλου αλλάζει την έννοια της επιτυχημένης χρονιάς για όλους.

Επειδή έγινα ασαφής εξηγούμαι : Το πρωτάθλημα κατακτήθηκε χωρίς ουσιαστικά ΜΙΑ μεγάλη νίκη (αν βγάλουμε το διπλό με την ΑΕΚ επι Κάτε), και βέβαια χωρίς να σκοτώσουμε τον πεθαμένο (γαυρέν) έχοντας διπλή ευκαιρία φέτος. Παρά λοιπόν το κατσαρόλι που σηκώσαμε, τα παραπάνω επιδρούν στην ψυχολογία του φιλάθλου.

Οπότε με την νίκη στο τελικό, έχουμε εξασφαλισμένες γιορτές και πανηγύρια, και μια χαρούμενη φιέστα, κάνοντας την μνήμη του φιλάθλου να διαγράψει τον τρόπο κατάκτησης του κατσαρολιού.

Πέρα από τον φίλαθλο, η κούπα στης 24 αλλάζει τα δεδομένα και για τον Νιοπλίνιο. Αν χαθεί, θεωρώ βέβαιο πως θα κουνήσει μαντήλι ο Νιόπλιας. Διότι αν δεν γίνουν τα πανηγύρια και οι φιέστες όπως πρέπει, τότε όλοι θα θυμηθούν τον τρόπο κατάκτησης του πρωταθλήματος και θα πουν «κάτσε ρε συ, δεν πήρε ένα ματς, και έχασε και το κύπελλο μέσα στην έδρα μας από τον Άρη», δυστυχώς κανείς που θα το πει αυτό δεν θα έχει άδικο. Έχω πει πως ο Νιόπλιας ήταν άτυχος σε όλα τα ντέρμπι, όμως τυχερός μες την ατυχία του, διότι στην θητεία του ο Ολυμπιακός έκανε όλες τις γκέλες μαζεμένες. Επιπλέον δεν μπορώ να χρεώσω όλες τις γκέλες στα ντέρμπι( Άρης, Αεκ, Παοκ, γάυρος) στην τύχη, διότι σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση.

Τέλος αυτό το κύπελλο όσο και αν ακούγεται παράξενο επηρεάζει και την κατάσταση για τον πρόεδρα. Πόσο πιο ισχυρός θα πάει στο Δ.Σ. έχοντας το νταμπλ στα χέρια του, και έναν κόσμο να παραληρεί στην φιέστα μπρος του?...

Το πρωτάθλημα ήταν αυτοσκοπός, νομίζω όμως πως βάσει των παραπάνω είναι και το κύπελλο.

Εμείς την αρχή, εμείς την στήριξη, η ώρα ΤΟΥΣ για την εκτόξευση...

Πολλές φορές έχω βρεθεί σε συζήτηση με φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα τα οποία το μόνο που γνωρίζουν περί ποδοσφαίρου είναι πως η μπάλα είναι στρογγυλή. Πάντα αυτή η συζήτηση έφτανε στο σημείο που σου έρχεται η ερώτηση με απαξιωτικό ύφος :«και εσύ τι κερδίζεις που ασχολείσαι το ποδόσφαιρο μωρέ?, αυτοί τσεπώνουν τα εκατομμύρια και εσείς κάθεστε σαν χαζοί και τους βλέπετε, και παθιάζεστε κιόλας»…

Προσπάθησα αρκετές φορές να δώσω στον συνομιλητή μου να καταλάβει πως βλέπω εγώ τα πράγματα, και πόσο ζωτικής σημασίας είναι για μένα η ενασχόληση μου με την ομάδα. Όταν λοιπόν έφτανα στο σημείο που προσπαθούσα να εξηγήσω πως οι οπαδοί μιας ομάδας αποτελούν το κυριότερο μέρος της, τότε αντιμετώπιζα ακριβώς την λούπα στην οποία πέφτει ο έφηβος με επαναστατικές ιδέες όταν μιλάει με έναν παρωχημένο ενήλικα…

Μπορεί τα λόγια μου να μην έπιαναν τόπο, όμως η ιστορία με έβγαλε νικητή. Αύριο λοιπόν (Τρίτη 13 Απριλίου) έχουμε την επέτειο από το προ διετίας συλλαλητήριο των οπαδών του Παναθηναϊκού. 30000 κόσμος- ίσως και περισσότερος- κατέβηκε να διαδηλώσει κατά της διοικήσεως, σίγουρα πολλοί που θελαν να συμμετάσχουν τρομοκρατήθηκαν από τα media που έκαναν λόγο για επεισόδια. Τα οποία media κατάφεραν να το εξαφανίσουν σαν ένας άλλος Χουντίνι. Αυτοί λοιπόν οι τριάντα χιλιάδες αγανακτισμένοι οπαδοί έδωσαν βήμα σε υγιή Παναθηναϊκά πρόσωπα να κατορθώσουν να μπούνε στην ΠΑΕ με στόχο το γυρισμό σελίδας στην ιστορία του ΠΑΟ.

Επειδή λοιπόν όλο τον χρόνο κάνω λόγο για την μεγάλη συμβολή του Πατέρα, του Βγενόπουλου, του Σισσέ, και όλων των προσώπων που σήμερα σήκωσαν και τυπικά το κατσαρόλι, είπα αντί να γράψω και εγώ άλλο ένα κείμενο αποθέωσης που θα προστεθεί στα χθεσινά, να κάνω λίγο αυτόν που διαβάζει αυτό το κείμενο να σκεφτεί από πού ξεκίνησαν όλα. Όταν λοιπόν αναλογιστούμε πως εμείς οι ίδιοι οι Παναθηναϊκοί καταφέραμε να αλλάξουμε την ιστορία της ομάδος μας, θα αναλογιστούμε και τι τραβήξαμε δυο χρόνια τώρα. Έτσι λοιπόν θα πούμε ένα μπράβο και σε εμάς του ίδιους…

Εμείς οι οπαδοί κάναμε την αρχή και στηρίξαμε αυτήν την προσπάθεια δυο χρόνια τώρα με νύχια και με δόντια διότι ξέραμε πως η συμβολή μας ήταν τεράστια. Το φετινό πρωτάθλημα είναι η απόδειξη ότι ο κόσμος του Παναθηναικού όταν είναι ενωμένος και είναι διοίκηση-ομάδα-κόσμος μια γροθιά τότε μπορεί να πετύχει το οτιδήποτε.

Και επειδή στην ζωή λένε πως το πρώτο εκκατομύριο είναι το δύσκολο, ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες!, αρχής γενομένης σε 11 μέρες με την ολοκλήρωση μιας επιτυχημένης χρονιάς μέσω του νταμπλ…

Όταν το καλοκαίρι νιώθετε πως διχάζεστε λόγω διοικητικών ή μπαίνετε σε περιέργες σκέψεις για την αβεβαιότητα που κρύβει το μέλλον του ΠΑΟ, να φαίρνετε στο μυαλό σας αυτό που γράφω στο κείμενο. Πως εμείς κάναμε την αρχή, εμείς στηρίξαμε την προσπάθεια, και πως δεν πρόκειται να μείνουμε αμέτοχοι(άλλωστε σήμερα ήταν κάτι παραπάνω από φανερά τα μηνύματα που πέρασε η Θύρα 13 μαζί με τον κόσμο για την προεδρία και το γηπεδικό). Ο κόσμος του ΠΑΟ έχει δύναμη, το φετινό πρωτάθλημα αποτελεί την αρχή της εκτόξευσης!.

Ένας πάρα πολύ καλός προπονητής, ή «φαινόμενο»….?

Πέρασαν οι άγιες μέρες, σουβλίσαμε, φάγαμε, και σιγά σιγά ξαναγυρίζουμε στην καθημερινότητα μας. Μέσα σε αυτήν την πανδαισία αγώνων το διήμερο του τσαμπιολί είχαμε και την Ελληνική παραφωνία μας.

Γιάνεννα-ΠΑΟ, ημιτελικός κυπέλου σε λέει. Εσύ όμως που είσαι χρόνια φίλαθλος ξέρεις τι πρόκειται να παρακολουθήσεις. Πραγματικά είδαμε μια σούπα από τις λίγες. Οι παίκτες φαινόντουσαν βαριεστημένοι να το πω?, βαρυστομαχιασμένοι να το πω?, όπως και να τους αποκαλέσω η απόδοση τους, θύμιζε φιλικό αγώνα παλαιμάχων.

Φυσικά και τα παραπάνω δεν σημαίνουν κάτι για την αξία τους, όταν έχεις παρακολουθήσει μια ομάδα επι μια ολόκληρη σεζον, την ξέρεις πάνω κάτω. Αυτό το παιχνίδι δεν ήταν ούτε καμπανάκι, ούτε προσφέρεται για να ανησυχήσει κανέναν.

Αυτό που είδαμε ήταν το αναμενόμενο παιχνίδι, δηλαδή ένας τυπικός επαναληπτικός του 3-1 μετά από διακοπή πρωταθλήματος.

Φυσικό επακόλουθο λοιπόν είναι και να μην προσφέρεται και για ανάλυση. Το «καμπανάκι» το χτύπησα στο προηγούμενο κείμενο μου. Όλοι οι οπαδοί μας παίρνουν τις εφημερίδες που κάθε μέρα ξεφουρνίζουν ένα νέο όνομα για την λίστα του Αντωνίου (αυτή η λίστα πια είναι μεγαλύτερη και από της γιαγιάς μου όταν πάει στο σουπερμάρκετ), όλοι οι οπαδοί μας βγαίνουν στα ραδιόφωνα Απρίλη μήνα και συζητάνε για αυτές(μεταγραφές), όλοι πέφτουν στο τρυπάκι των διοικητικών.

Ας σταματήσει αυτή η γιορτινή ατμόσφαιρα, την Κυριακή έχουμε ακόμα ένα παιχνίδι, το οποίο το χαρακτηρίζουμε φιέστα. Από κει λοιπόν που το κάθε παιχνίδι το λέγαμε τελικό τώρα το λέμε φιέστα…

Αφήστε που υπάρχει και η γνωστή κατάρα, που όποτε μαζεύει κόσμο το γήπεδο και ετοιμαζόμαστε για γιορτή γίνετε κηδεία.

Επειδή λοιπόν δεν έχω να γράψω κάτι πάνω στο ματς με τα Γιάννενα προτιμώ να γράψω κάτι για το τσου-λου.

Όλοι 2 μέρες τώρα βγαίνουν και προσκυνάνε τον Μέσσι. Συμφωνώ τεράστιο ταλέντο, και δηλώνω λάτρεις του από την πρώτη του χρονιά στην Μπαρτσελόνα. Όμως ας καταλάβουν κάποιοι πως έτσι βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Η μπάρτσα δεν είναι η ομάδα του Μέσσι, ούτε χτίστηκε πάνω σε αυτόν.Χτίστηκε πάνω στον Τσάβι και στον Ινιέστα, δυο εκπληκτικούς παίκτες που είναι η αρχή και το τέλος αυτής. Αυτοί οι δυο κόβουν κάθε επίθεση των αντιπάλων και αυτοί ξεκινάνε κάθε δική τους. Πέρα από αυτό όμως, το πρώτο δεκάλεπτο που παρακολουθήσαμε στο πρώτο παιχνίδι μεταξύ Άρσεναλ και Μπάρτσελόνα, ήταν απλά ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ. Επί δέκα λεπτά η μπάρτσα έχανε την μια ευκαιρία πίσω από την άλλη και στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είχε 85% κατοχή.

Ας μου πει λοιπόν κάποιος αν ξεχώρισε έναν παίκτη σε εκείνο το διάστημα. Το μόνο που μένει χαραγμένο στο μυαλό είναι μια λέξη «Μπαρτσελόνα». Αυτή η ομάδα παίζει χρόνια το συγκεκριμένο 4-3-3 και με οποιουσδήποτε παίκτες και οποιοδήποτε “rotation” παίζει μπαλάρα. Δεν είναι τυχαίο που μπαίνουν τόσο εύκολα στην φιλοσοφία της ομάδος τα πιτσιρίκια( Μπόγια, Πέντρο).

Η Μπάρτσα παίζει ένα διαστημικό ποδόσφαιρο, το οποίο είναι προϊόν μιας συγκεκριμένης φιλοσοφίας και πλάνου ετών. Ο Μέσσι είναι απλά ένας φανταστικός παίκτης, δεν είναι βαρόμετρο για εκείνη, όπως ήταν ο Ρόνι, ο οποίος δεν είχε δίπλα του, Ινιέστα, Πικέ, Ιμπρα κλπ….

Για να δικαιολογήσω και τον τίτλο του κείμενου, εμένα αυτό που με καίει είναι να δώ πως θα παραταχθεί η Ίντερ στους ημιτελικούς . Θεωρώ τον Ζοσέ τον καλύτερο προπονητή στην γη. Όμως αν καταφέρει και αποκλείσει την συγκεκριμένη Μπαρτσελόνα με παίκτες στο κέντρο τύπου Μότα και Καμπίασο, τότε θα μιλάμε για «φαινόμενο»….